• Par Bonjour.cd.st dans Accueil le 4 Mai 2014 à 07:08

    L'amour perdu.


    Celle, qui a été, jadis, ma félicité
    En devient aujourd'hui mon tourment
    Et comme les roses qui fanent en été,
    Ton amour, en ces derniers temps, était absent

    J'aurais voulu en changer le destin,
    Mais le train du temps suit son chemin
    Sans escale, il continue sa traversée vers demain
    Vers l?infini, vers l'inconnu, vers l'incertain

    Et moi, je suis dans ce terrain, voyageur inconnu
    J'emporte ma peine comme un fardeau
    Vers cette destination, vers ce tombeau
    Egaré dans la mémoire des peuples et du temps.

    Christophe Delage

     

    عشق از دست رفته

    کسی که قبلا مایه خوشبختی من بود
    حالا مایه عذاب من شده است
    مانند گل های سرخ که در فصل تابستان محو میشوند
    عشق تو، در دوران اخیر، غایب بود

    من می خواستم سرنوشت را تغییر بدهم
    اما قطار زمان راهش را ادامه میدهد
    بدون توقف، او سفر خود را به سوی فردا ادامه می دهد
    به سوی بی نهایت، ناشناخته ها، به جایی نامشخص

    و من در اینجا هستم، مسافری ناشناخته
    و بار مجازاتم را به دوش می کشم
    به سوی این مقصد ( سرنوشت )، به سوی مرگ
    و فراموش شده در حافظه مردم و زمان

     

    « »

  • Commentaires

    Aucun commentaire pour le moment

    Vous devez être connecté pour commenter